Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Πολυδερόπουλος εκμυστηρεύτηκε αρχικά πως «οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ δυνατοί. Καλό είναι να ευχηθούμε να μη μας δώσει η ζωή αυτά που αντέχουμε γιατί αντέχουμε πάρα πολλά. Από τη στιγμή που αντέχουμε τον θάνατο ενός δικού μας ανθρώπου, αντέχουμε πάρα πολλά. Γι’ αυτό εγώ εύχομαι και λέω «Θεέ μου μη μου δώσεις, δεν το χρειάζομαι, ότι δεν αντέχω». Δηλαδή αυτές οι στιγμές είναι πολύ περίεργες, ο αιφνίδιος θάνατος είναι ένας θάνατος πολύ περίεργος».
«Δηλαδή να χάσεις στα καλά καθούμενα έναν άνθρωπο που αγαπάς και πόσω μάλλον όταν είναι ο μικρότερος στην οικογένεια. Χαλάει η σειρά, κατάλαβες; Το φυσιολογικό είναι να φεύγει πρώτα ο παππούς, οι γονείς. Και έχει να κάνει με τον τρόπο, αυτό είναι. Γι’ αυτό λέω πως εκεί έρχεται η στιγμή που λες ότι είμαστε πάρα πολύ μικροί. Το έχω ξαναπεί πως το μότο μου είναι να λέω πάντα «δεν έγινε τίποτα, θα τα φτιάξουμε». Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν μπορώ να το φτιάξω. Είναι κάποια πράγματα που δεν μπορούμε να τα φτιάξουμε και εκεί αναγνωρίζει στον εαυτό σου ότι είσαι πάρα πολύ μικρός. Δεν είμαστε τίποτα».
«Κρατήθηκα από μένα από τον εαυτό μου. Είμαι ο πιο μεγάλος στην οικογένεια οπότε έχω φύγει πάρα πολύ μικρός από το σπίτι μου, με πολλή αγάπη, πράγμα πολύ σημαντικό γιατί δεν πήρα άλλα εφόδια ίσως αλλά αγάπη, σεβασμό στην οικογένεια και στον Θεό και ντομπροσύνη. Πήρα δηλαδή σαν στοιχείο να έχω μπέσα, όταν θα σου δώσω τον λόγο μου να ξέρεις πως θα κρατήσω την υπόσχεση μου. Αυτά τα εφόδια είχα ,όταν έφυγα από το σπίτι μου, και με όλες τις εμπειρίες στη συνέχεια έγινα αυτό που είμαι σήμερα και πραγματικά χαίρομαι γι’ αυτό που είμαι».
«Μέχρι σήμερα δεν ξέρουμε τι έγινε (σ.σ. με τον θάνατο του αδελφού μου), είναι ένα γεγονός το οποίο δεν έχω καταλάβει. Προσπαθούμε να ψάξουμε με διάφορους ανθρώπους αλλά υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα στην Πάτρα» πρόσθεσε ακόμα ο Νίκος Πολυδερόπουλος στη νέα τηλεοπτική του συνέντευξη. «Αυτός είναι και ο πόνος της μάνας. Δηλαδή εγώ λέω «εντάξει, θα προχωρήσουμε» αλλά η μάνα λέει «από τι; Δεν μάθαμε από τι;». Έλα, τι να της πω εγώ τώρα; Που έχουν περάσει τόσοι μήνες και δεν μπορώ να της πω κάτι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιο σας θα ελεγχθεί πριν αναρτηθεί. Παρακαλώ, τα σχόλια να μην είναι υβριστικά, να μην παραπέμπουν σε άλλους ιστότοπους, να γράφονται στην ελληνική ή την αγγλική γλώσσα (όχι greeklish), να είναι κατανοητά και σύντομα. Το παρών blog δεν φέρει ευθύνη για επώνυμα και ανώνυμα σχόλια. Εφόσον θεωρείτε ότι θίγεστε από κάποιο σχόλιο, παρακαλώ όπως επικοινωνήσετε μαζί μου με μήνυμα στη φόρμα επικοινωνίας για να το αφαιρέσω.